Wellness 
Fitness 
Voeding 
Schoonheid 
Wellness 
Geschreven door Het Liki24-team 
813 weergaven 
Het macronutriënt magnesium is vooral bekend als “antistressmiddel”: magnesiummedicijnen en -supplementen worden vaak opgenomen in behandelingsschema's voor een grote verscheidenheid aan psychische aandoeningen - van de schadelijke effecten van stress tot ernstige depressies.Naast de ondersteuning van het zenuwstelsel heeft dit mineraal echter nog veel meer belangrijke functies.Wat het gevaar is van een magnesiumtekort, hoe je het kunt herkennen en echt effectief kunt compenseren - lees je in ons artikel.
Helaas wordt hypomagnesiëmie (magnesiumtekort) tegenwoordig gezien als een zeer wijdverbreid probleem over de hele wereld en wordt het zelfs een van de “beschavingsziekten” genoemd. Gewoon drinkwater bevat meestal geen magnesium en ook voedsel bevat vrij weinig magnesium. Tegelijkertijd wordt de moderne mens gekenmerkt door een bijna constante staat van stress, die op de achtergrond van hypomagnesiëmie een hele reeks verschillende ziekten veroorzaakt.
De rol van magnesium in het lichaam
Magnesium zelf werkt als een cofactor van een enorm aantal (meer dan 300) biochemische reacties in verschillende systemen van het lichaam - dat wil zeggen, het “helpt” deze reacties plaatsvinden, en zonder magnesium gebeuren ze ofwel in onvoldoende mate, ofwel helemaal niet.
Botweefsel. Het macronutriënt speelt een essentiële rol in het fosfor-calciummetabolisme en de vitamine D-absorptie, waardoor het wordt gebruikt voor effectieve preventie van osteoporose en botversterking in het algemeen.
Het is extreem moeilijk of zelfs onmogelijk om een tekort aan vitamine D te compenseren als het lichaam een tekort aan magnesium heeft.
Spierweefsel. Onder invloed van magnesium is er een goede samentrekking van alle spieren in het lichaam, inclusief het spierweefsel van het maagdarmkanaal, de galblaas, de baarmoeder, enz. Dankzij deze eigenschap voorkomt het macronutriënt constipatie/diarree, hypofunctie en dyskinesie van de galblaas, krampachtige pijn tijdens de menstruatie, beenkrampen en andere stoornissen van de spierfunctie.
Bloeddruk (BP) onder controle. In sommige gevallen kan magnesium de bloeddruk reguleren, vooral in combinatie met kalium. Het onderzoek in de link merkt op dat het combineren van een verhoogde magnesium- en kaliuminname met een verlaagde natriuminname effectiever is in het verlagen van de bloeddruk dan magnesium alleen, en vaak net zo effectief is als een enkel antihypertensivum bij de behandeling van hypertensie.
Uiteraard kunnen magnesium en kalium alleen niet worden gebruikt bij ernstige hypertensie, maar magnesium wordt vaak opgenomen als onderdeel van combinatietherapie voor arteriële hypertensie (AH). Dit is vooral nuttig bij gelijktijdig gebruik van diuretica (plastabletten) - veel van deze middelen dragen bij aan een verhoogde uitscheiding van magnesium uit het lichaam, waardoor de bloeddruk blijft stijgen, zelfs tegen de achtergrond van regelmatig gebruik van traditionele geneesmiddelen “tegen de druk”.
Voorkomen van trombose. Magnesium heeft de eigenschappen van een anti-aggregant - het voorkomt het samenklonteren (“lijmen”) van bloedplaatjes, beïnvloedt het spierweefsel van bloedvaten en de bloedstroom. Magnesium bevattende medicijnen kunnen worden voorgeschreven na een hartaanval / beroerte, maar ook ter preventie van verschillende cardiovasculaire problemen.
Het verlagen van het gehalte aan “slechte” cholesterol - lipoproteïnen met een lage dichtheid (LDL).In dit geval werkt het macronutriënt als een “natuurlijke statine” en kan het worden opgenomen in een complexe therapie samen met “farmaceutische” statines en andere geneesmiddelen om het cholesterolgehalte te normaliseren.
Verbetering van de koolhydraatstofwisseling, verhoging van de gevoeligheid van cellen voor insuline - bewezen eigenschappen van magnesium, waardoor het “tegelijkertijd” het ongezonde verlangen naar zoetigheid vermindert.
Magnesium tijdens de zwangerschap. Voedingssupplementen en geneesmiddelen met dit macronutriënt worden heel vaak voorgeschreven aan zwangere vrouwen. Tijdens deze periode voorkomt magnesium in voldoende (maar niet overmatige!) hoeveelheid met succes:
- striae (“striae”) op de huid van de buik en borsten;
- scheuren in de perineum tijdens de bevalling;
- sommige afwijkingen in de ontwikkeling van de foetus en vele andere gevaarlijke aandoeningen, die we verderop zullen noemen.
“Schoonheidsmineraal”. Een van de bewezen schadelijke effecten van een tekort aan magnesium is de vertraging van de eiwitsynthese, wat ook geldt voor eiwitten zoals collageen en elastine. Daarnaast vermindert in omstandigheden van hypomagnesiëmie ook de synthese van hyaluronzuur, maar het verval ervan wordt juist geactiveerd. De onmisbare rol van “hyaluronka”, elastine en collageen bij het behoud van de gezondheid en schoonheid van huid, haar en nagels kan niet genoeg worden benadrukt - dit zijn algemeen bekende feiten. En in de meeste gevallen is het zinvol om je uiterlijk van binnenuit te verbeteren - niet met botulinetoxine-injecties, maar met magnesiumsupplementen.
Naast al het bovenstaande is dit geweldige mineraal ook betrokken bij het proces van celdeling, heeft het ontstekingsremmende en anti-allergische eigenschappen, voorkomt het de vorming van galblaas- en nierstenen en houdt het het ionisch evenwicht in vloeibare organische media in stand. Over het algemeen kan magnesium met een gerust hart een universele biochemische regulator genoemd worden, waarvan een tekort gegarandeerd leidt tot verschillende gezondheidsproblemen.
Welke ziekten kunnen zich ontwikkelen bij een magnesiumtekort
De gevolgen van een magnesiumtekort hebben betrekking op de belangrijkste systemen van het lichaam, waaronder het cardiovasculaire systeem. Hypomagnesiëmie kan bijdragen aan de ontwikkeling van hart- en vaatziekten of bestaande ziekten verergeren, waaronder arteriële hypertensie ( hoge bloeddruk ), maar ook
- hartritmestoornissen van verschillende typen (atriumfibrilleren, extrasystolie);
- coronaire hartziekte (CHD);
- infarct;
- atherosclerose (we hebben het hierboven gehad over de rol van magnesium bij het reguleren van het cholesterolgehalte).
Het punt is dat magnesium de vaattonus en -weerstand vermindert en het vaatverwijdende effect van stikstofmonoxide versterkt en het vaatvernauwende effect van calcium, angiotensine, serotonine, bradykinine en prostaglandine tegengaat. En door zijn antioxiderende werking beschermt magnesium het vasculaire endotheel. Daarom stijgt bij hypomagnesiëmie de bloeddruk en lijdt het cardiovasculaire systeem als geheel hieronder.
Hypomagnesiëmie leidt tot stofwisselingsstoornissen in veel weefsels van het lichaam en verstoort ook de structuur van het bindweefsel. Het gevolg is spier- en skeletaandoeningen, dysplasie, epileptische aanvallen.
Mentale problemen. Prikkelbaarheid, angst, huilerigheid, slaapstoornissen, apathie, psychose in verschillende gradaties en andere soortgelijke symptomen - de ware metgezellen van magnesiumtekort, want het is niet zonder reden dat dit element onder de mensen vooral bekend staat als “anti-stress”.
Zoals we al hebben geleerd, kan zonder voldoende magnesium in het lichaam vitamine D niet goed worden opgenomen, wat gepaard gaat met een verhoogde broosheid van de botten en de ontwikkeling van osteoporose.
Bij kinderen leidt een gebrek aan magnesium in het lichaam vaak tot hyperactiviteit, onvermogen om zich te concentreren, snelle vermoeidheid en schooluitval.
Vaak wordt aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) bij kinderen/adolescenten (en “volwassenen ”) in verband gebracht met een laag magnesiumgehalte in het bloed. Een recente studie vond ook een gunstig effect van een combinatie van magnesium en vitamine D op kinderen met ADHD - na inname gedurende 2 maanden was er een verbetering in gedragsfuncties en geestelijke gezondheid in het algemeen.
Daarnaast kan hypomagnesiëmie bij kinderen leiden tot motiliteitsstoornissen van het maag-darmkanaal en “groeipijnen”- vrij uitgesproken nachtelijke pijn in de spieren van de benen en/of armen.
Spijsverteringsproblemen door magnesiumtekort treffen ook volwassenen. Dit macronutriënt heeft een rechtstreekse invloed op al het spierweefsel in het lichaam - het ontspant onder meer de spieren van het spijsverteringskanaal en stimuleert hun normale samentrekkingen, zodat voedsel goed wordt verteerd, de uitscheiding van “afvalstoffen” wordt versneld en constipatie wordt voorkomen.
Een tekort aan magnesium tijdens de zwangerschap brengt veel ernstige problemen met zich mee voor zowel de vrouw als het toekomstige kind. Hypomagnesiëmie bij een zwangere vrouw kan leiden tot:
- zwangerschapsdiabetes mellitus;
- abnormale baarmoedertonus, eclampsie, hoge bloeddruk, hartritmestoornissen tijdens de zwangerschap;
- vroegtijdige bevalling/beëindiging van de zwangerschap;
- insufficiëntie van de placenta;
- verminderde cervicale dilatatie tijdens de bevalling;
- oedeem.
Intra-uteriene problemen geassocieerd met magnesiumtekort zijn ook uiterst gevaarlijk. Hypomagnesiëmie kan leiden tot:
- diverse misvormingen - foetale chromosomale en genetische afwijkingen;
- foetale hypotrofie;
- foetale bloedarmoede;
- ontwikkeling van intra-uteriene infecties, enz.
In de periode van de zwangerschap kan de behoefte aan magnesium bij een vrouw twee- of driemaal zo groot worden en tot de 36e week 500 mg per dag bedragen (hoewel niet in alle gevallen - meestal hebben zwangere vrouwen tot 360 mg magnesium per dag nodig, wat niet veel hoger is dan de traditionele “vrouwelijke” hoeveelheid van 320 mg). Tijdens het geven van borstvoeding is magnesium ook essentieel. Voor zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven moeten de benodigde doses echter uitsluitend door een arts worden gekozen - “amateurisme” wordt in deze periodes sterk afgeraden, zelfs als we het hebben over duidelijk noodzakelijke middelen, vooral in hoge doseringen.
Oorzaken, diagnose en symptomen van magnesiumtekort
Verlaagde magnesiumniveaus in het lichaam kunnen niet alleen in verband worden gebracht met onvoldoende inname via voedsel of “strenge” diëten. Het veroorzaken van hypomagnesiëmie kan ook:
- acute en chronische stress - de gesel van de moderne samenleving;
- sommige geneesmiddelen - laxeermiddelen en diuretica (vooral thiazide- en loopdiuretica), antibiotica -aminoglycosiden, protonpompremmers (PPI), vingerhoedskruidpreparaten, pentamidine, amfotericine B, orale anticonceptiva, cytostatica, glucocorticoïden en andere;
- acute pancreatitis, zwangerschap en borstvoeding (daarom stijgt de dagelijkse behoefte aan magnesium bij zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven). In deze omstandigheden wordt het mineraal herverdeeld van de extracellulaire ruimte naar de intracellulaire ruimte;
- verminderde absorptie van heilzame stoffen in het maag-darmkanaal (malabsorptie) en vrijwel elke maag-darmziekte - vooral colitis ulcerosa, de ziekte van Crohn, coeliakie. Malabsorptie kan ook ontstaan als gevolg van GI-operaties, waaronder het verwijderen van een deel van de darm;
- nierfunctiestoornissen, inclusief aangeboren nierfunctiestoornissen;
- onvoldoende gecontroleerde diabetes, hypoparathyreoïdie, schildklieraandoeningen, aldosteronisme en andere endocriene aandoeningen;
- intense fysieke inspanning;
- ernstige brandwonden, enz.
Tot de risicogroep voor de ontwikkeling van hypomagnesiëmie behoren mensen
- met GI-ziekten;
- met type II-diabetes - in dit geval, als diabetes niet voldoende wordt gecompenseerd, wordt magnesium intensief uitgescheiden uit het lichaam met frequent urineren;
- met epilepsie;
- met alcoholisme;
- bij ouderen. In de loop der jaren wordt magnesium slechter geabsorbeerd in de darm en actiever uitgescheiden met de urine.
De diagnose van hypomagnesiëmie wordt uitgevoerd door laboratoriumtests van serum of bloedplasma (fotometrische methode). Referentiewaarden (voorwaardelijke “norm”) verschillen in dit geval enigszins afhankelijk van het biomateriaal dat wordt onderzocht.
Degemiddelde magnesiumnorm in het bloed varieert afhankelijk van de leeftijd:
- vanaf 20 jaar - 0,66-1,07 mmol/l;
- 12-20 jaar - 0,7-0,91 mmol/l;
- 6-12 jaar - 0,7-0,86 mmol/l;
- van 5 maanden tot 6 jaar - 0,7-0,95 mmol/l;
- 0 tot 5 maanden - 0,62-0,91 mmol/l.
Er is sprake van hypomagnesiëmie als het serummagnesiumgehalte lager is dan 0,7 mmol/l (1,8 mg/dl).
Naast hypomagnesiëmie komen ook andere elektrolytenstoornissen vaak voor, met name hypokaliëmie (kaliumtekort) en hypocalciëmie (calciumtekort).
Belangrijk! De diagnose van hypomagnesiëmie is een vrij moeilijke taak, want zelfs bij een normale bloedmagnesiumconcentratie kan er tegelijkertijd sprake zijn van cellulair of skeletmagnesiumtekort. Daarom worden naast bloedonderzoek ook andere onderzoeken voorgeschreven, onder andere voor het opsporen van pathologische aandoeningen zoals:
- Chvosteksymptoom - hiervoor tikt de arts in het gebied van de projectie van de aangezichtszenuw, die bij calciumtekort (dat vaak gepaard gaat met magnesiumtekort) stuiptrekkingen van de aangezichtsspieren veroorzaakt;
- Trousseau's symptoom - er wordt in de schouder van de patiënt geknepen (bijvoorbeeld met een tourniquet of door het manchet van een drukmeter op te blazen tot 20 mmHg): na 2-3 minuten zijn er krampachtige contracties van de polsspieren - de hand neemt de positie aan van “verloskundigenhand”.
Daarnaast wordt als onderdeel van de diagnostische maatregelen een elektrocardiogram (ECG) voorgeschreven, dat ritmestoornissen kan aantonen die kenmerkend zijn voor magnesiumtekort.
Omdat magnesium betrokken is bij een groot aantal biochemische processen, hebben de symptomen van een magnesiumtekort ook invloed op veel organen en systemen van het lichaam. Over het algemeen zijn ze niet specifiek en kunnen ze lijken op de symptomen van andere tekorten aan elektrolyten.
De meest voorkomende vroege symptomen van een magnesiumtekort zijn:
- Chronische vermoeidheid, algemene zwakte. Natuurlijk kunnen deze aandoeningen geassocieerd worden met een heleboel andere oorzaken, maar het is hypomagnesiëmie die kan worden aangegeven door hun combinatie met spierzwakte (myasthenia gravis);
- verminderde eetlust, misselijkheid - maar desondanks kan het verlangen naar zoetigheid toenemen, vooral naar pure chocolade: deze bevat veel magnesium, wat het lichaam “intuïtief” aantrekt;
- suizen in de oren;
- constipatie;
- brandend maagzuur;
- nervositeit, prikkelbaarheid, verhoogde angst, apathie, slecht slapen;
- problemen met geheugen en concentratie;
- “ongezond” uiterlijk van de huid, haar;
- frequente hoofdpijn. Bij een magnesiumtekort vernauwen de bloedvaten, ook in de hersenen, komen bepaalde neurotransmitters vrij, wat zich uit in hoofdpijn.
Als er niet op tijd maatregelen worden genomen om het magnesiumgehalte aan te vullen, verergeren de symptomen van magnesiumtekort en manifesteren ze zich in de vorm van:
- tremor;
- agitatie en fasciuculatie (spiertrekkingen);
- verticale nystagmus;
- krampen en spasmen op verschillende plaatsen, waaronder in de benen;
- hartritmestoornissen, tachycardie, verhoogde bloeddruk. Magnesiumtekort heeft een negatieve invloed op alle spieren, inclusief de hartspier;
- depressie, persoonlijkheidsveranderingen;
- vorming van zand en stenen in de nieren en blaas. Dit zijn calcinaten die ontstaan door een overmaat aan calciumzouten, die normaal zouden moeten worden uitgescheiden met de hulp van magnesium;
- hyperventilatiesyndroom (HHS) - bij deze aandoening is er een gevoel van kortademigheid, iemand wordt gedwongen om vaak en diep adem te halen. HHS is het gevolg van een verstoring van de calcium-magnesiumbalans.
In de ernstigste gevallen kan een magnesiumtekort leiden tot:
- delirium;
- coma;
- ademhalingsstilstand
- hartstilstand.
Magnesiumtekort aanvullen en voorkomen: voedingsmiddelen en supplementen
In “milde” gevallen kun je een magnesiumtekort aanvullen door simpelweg voedingsmiddelen met veel magnesium aan je dieet toe te voegen.Voedingsmiddelen rijk aan magnesium:
- Gepelde pompoenpitten;
- geroosterde amandelen
- Pure chocolade (minstens 70% cacao);
- geroosterde pinda's;
- gekookte spinazie;
- volkoren brood;
- sommige papiersoorten (tarwe, havermout);
- chiazaden;
- boekweit, rijst;
- bonen en andere peulvruchten;
- kool, groene groenten;
- bananen, mango's, avocado's;
- vette zeevis.
Maar er zit weinig magnesium in vlees, gevogelte, aardappelen, zuivelproducten - dat wil zeggen in voedsel, dat voor veel mensen letterlijk het belangrijkste is. Daarom krijgen mensen met een dergelijk dieet meestal extra magnesium binnen.
Naar schatting krijgt wereldwijd meer dan 50% van de volwassenen te weinig magnesium binnen via de voeding. Als hypomagnesiëmie niet kan worden gecorrigeerd door de bovenstaande magnesiumrijke voedingsmiddelen te consumeren, of als je gewoonweg niet de wens/het vermogen hebt om ze te eten, kunnen magnesiumbevattende supplementen en medicijnen helpen.
Vandaag de dag is het aanbod van dergelijke preparaten erg groot, en een van de meest effectieve en populaire in deze groep wordt al lange tijd beschouwd als Magne B6 (Sanofi), waarin magnesium wordt gecombineerd met vitamine B6 (pyridoxine) om het effect te versterken en de absorptie van beide componenten te verbeteren.
Het preparaat is verkrijgbaar in verschillende vormen - tabletten, drinkoplossing - en bevat verschillende magnesiumzouten (magnesiumlactaat, magnesiumpidolaat, magnesiumcitraat) in verschillende doseringen, tot 100 mg in één portie.
Belangrijk! De gebruiksaanwijzing van het geneesmiddel Magne B6 specificeert de ongewenste interacties met andere geneesmiddelen, waarmee rekening moet worden gehouden om het gunstige effect van zowel het geneesmiddel zelf als van gelijktijdig gebruikte geneesmiddelen niet te verminderen
Merk op dat magnesium niet alleen “vrienden” is met vitamine B6 - er zijn andere nuttige stoffen in de aanwezigheid waarvan het beter wordt opgenomen en effectiever werkt. Tegelijkertijd zijn er ook “vijanden” van magnesium, waar je ook van op de hoogte moet zijn.
Waarmee kun je magnesium beter innemen?
Naast vitamine B6 wordt aanbevolen om magnesiumbevattende middelen aan te vullen met vitamine B1, C en D, evenals kalium.
Wat calcium betreft, hangt alles af van het soort calciumzout. Calciumpantothenaat is bijvoorbeeld onverenigbaar met magnesium, maar de meest voorkomende vormen van calcium (carbonaat, citraat, hydroxyapatiet, etc.) combineren goed met magnesium en worden veel beter opgenomen in de aanwezigheid ervan.
De absorptie van calcium en magnesium wordt sterk verbeterd in een zure omgeving. Daarom is het nuttig om ze te combineren met ascorbinezuur (vitamine C). De combinatie van calcium + magnesium moet 's avonds worden ingenomen, omdat calcium vooral 's nachts goed wordt opgenomen en magnesium een gezonde slaap bevordert.
Wat schaadt de opname van magnesium?
Het risico op het ontwikkelen van een magnesiumtekort neemt toe als er veel:
- zoute voedingsmiddelen;
- zoetigheden, gebakken producten;
- voedingsmiddelen met kleurstoffen, conserveringsmiddelen, smaakversterkers;
- alcohol;
- koffie.
Verstoren de normale absorptie van magnesium en bepaalde medicijnen:
- bepaalde calcium- en fosfaatzouten;
- quinolonen - deze mogen alleen 2 uur voor of 6 uur na inname van magnesiumbevattende medicijnen worden ingenomen;
- diuretica (plastabletten) - deze verhogen de uitscheiding van magnesium met de urine.
Overigens kan magnesium zelf ook “de werking verstoren” van sommige medicijnen, bijvoorbeeld
- tetracyclines in orale vorm - er moet minstens 3 uur verstrijken tussen het innemen van magnesium en tetracyclines;
- orale anticoagulantia (bloedverdunners), hoewel magnesium zelf ook enig anticoagulerend effect heeft;
- ijzerpreparaten - magnesium vermindert de opname ervan.
Zo, nu kennen onze lezers alle belangrijke symptomen van magnesiumtekort in het lichaam en de “subtiliteiten” van de juiste aanvulling ervan. Magnesium wordt echter, net als andere mineralen, nog steeds afgeraden om in te nemen zonder voorafgaand medisch advies, vooral in de aanwezigheid van chronische ziekten, evenals tijdens de zwangerschap en bij ouderen of kinderen.
Het Liki24 team wenst je een goede gezondheid!
Vorig artikel 
