Colloïdaal zilver als medicijn. K.Warner H.Walter

Colloïdaal zilver als medicijn. K. Warner H. Walter

Colloïdaal zilver en zijn eigenschappen.

De bacteriedodende eigenschappen van zilver zijn al sinds de oudheid bekend. Het bewaren van vloeistoffen in zilveren vaten of het laten vallen van een zilveren munt in melk of water verlengde hun versheid. De praktijk van het vasthouden van een zilveren lepel in de mond om koortsblaasjes en puisten te bestrijden wordt nog steeds gebruikt.

Zilver en zijn specifieke vorm, colloïdaal zilver, wonnen aan belang in de geneeskunde in het laatste kwart van de 19e eeuw en de eerste helft van de 20e eeuw, en werden pas later vervangen door antibiotica en corticosteroïden. Gezien de groeiende kritiek op de bijwerkingen van beide groepen stoffen, heeft zilver een kans om zijn rechtmatige plaats in de medische theorie en praktijk terug te winnen.

Wat zijn colloïdaal zilver?

Colloïdaal zilver zijn elektrisch geladen zilverdeeltjes, gesuspendeerd in water. Deze botsing is een suspensie van gedemineraliseerd water, onderworpen aan stoomdestillatie, en puur metallisch zilver, verkregen door elektrolytische precipitatie. Op twee zilverelektroden die in water zijn ondergedompeld, wordt een spanning aangelegd, waardoor zilverdeeltjes en ionen vrijkomen.

De zilverdeeltjes zijn elektrisch positief geladen en stoten elkaar af in het water, blijven zweven en houden gelijke afstanden van elkaar. Deze afstoting is onder de microscoop zichtbaar als Brownse beweging. De concentratie zilver varieert van 3 tot 50 ppm (parts per million), wat betekent dat 1 liter water 3-50 milligram zilver bevat.

Door het tot microscopisch kleine deeltjes te vermalen, wordt het totale oppervlak van de stof vele malen groter, waardoor de werking ervan wordt versterkt. Bovendien dringt colloïdaal zilver in deze vorm veel gemakkelijker het lichaam binnen en kan zelfs zeer afgelegen plaatsen bereiken.

Vroeger werden zuivere zilvercolloïden verkregen door ze in een vijzel te malen. Momenteel wordt colloïdaal zilver verkregen door elektrolyse met behulp van verwarmd water dat wordt onderworpen aan omgekeerde osmose of stoomdestillatie.

Het boek ‘Colloïdaal zilver als medicijn. Een gezond antibioticum"

bevat informatie over het laatste onderzoek naar geneeskrachtige eigenschappen, evenals een beschrijving van 80 ziekten en behandelingsmethoden met colloïdaal zilver. Daar vindt u ook informatie over de productie, opslag en duurzaamheid.

“Colloïdaal zilver kan samen met andere medicijnen worden gebruikt en veroorzaakt geen maagklachten, maar ondersteunt juist de spijsvertering. Medische persartikelen en gedocumenteerde onderzoeken van de afgelopen honderd jaar melden geen bijwerkingen van oraal gebruik van colloïdaal zilver bij mensen of dieren. Ze zijn met uitstekende resultaten gebruikt bij zeer acute ziektetoestanden. Het is tijd om colloïdaal zilver te erkennen als niet alleen een veilige maar effectieve behandelmethode.

Metcalf "Perceptions Magazine" 310 (1995), p.

In mei 1987 werd in Bethesda de eerste internationale conferentie over het gebruik van goud en zilver in de geneeskunde gehouden.

Wydawnictwo "Purana" Krzysztof Ciesielski, Agrestowa 11, 55-330 Lutynia